Broken Strings

Caroline Lawerence

Słysząc słowa Tayli, roześmiałam się serdecznie i przybierając lubieżną minę, odpowiedziałam:
- No cóż, w końcu ktoś docenia moje wysiłki. Witaj w klubie, siostro, jestem Caroline.
Nieznana mi i troszkę nieśmiała dziewczyna patrzyła na mnie z oczami wielkimi jak spodki filiżanek, ale gdy powiedziała, że mam oszałamiający głos, zrobiło mi się ciepło na sercu. Co innego, kiedy tłum wpada w ekstazę, a kiedy jedna osoba jest na tyle poruszona, że przełamując siebie, zdobywa się na słowa uznania. Uśmiechnęłam się do niej i odparłam:
- No cóż, nic nowego mi nie odpowiedziałaś, ale serio dziękuję. To miłe z twojej strony. - przerwałam na chwilę i przypatrzyłam jej się uważnie - Ja cię chyba znam. Chodzisz z nami do szkoły? Jestem Caroline. Witaj w Broken Strings!

Claire Valentine

Musiałam się nieźle wysilić, żeby ukryć swoje zażenowanie. Najpierw ta nowa, Lana, a potem Caroline. Nie mogłam w końcu normalnie pogadać z dziewczyną, z którą okazuje się, że mam dość dużo wspólnego. No nic.
-Byłaś niesamowita, jak zwykle zresztą- pocałowałam Caroline w policzek, zerkając na zegarek. Jęknęłam.
-Muszę lecieć. Jest późno, a nie chcę dostać kary od matki. Znowu.- popatrzyłam na dziewczyny przed wyjściem.-Miło było poznać, Lano. Do zobaczenia!-pomachałam na pożegnanie.

Tayla Frost

- Żałuj, że nie widziałaś mojego występu - odparłam Caroline. - Wszystkie żałujcie! Rozwaliłam ten tłum na łopatki. - Roześmiałam się. - A jutro rozłożę całe glee, więc trzymajcie się mocno krzeseł, bo możecie z nich spaść.
Widząc wystraszenie L... jak jej było?... ach, Lany!, postanowiłam nieco ją oswoić z sytuacją.
- Ja nikogo nie znam, więc się nie obrażajcie. Przeniosłam się dosłownie tydzień temu i ciągle próbuję oswoić się z sytuacją. A z chóru jako tako kojarzyłam tylko Claire. Wydaje mi się, że ten gość, który stoi po drugiej stronie baru, też należy do chóru, ale nie jestem tego pewna - stwierdziłam, wskazując chłopaka ruchem głowy.
W tym momencie usłyszałam dzwonek telefonu. "M" oznaczało matkę, a skoro dzwoniła, zapewne wróciła już do domu ze szpitala.
- Wybaczcie, muszę wracać. Widzimy się jutro i fajnie w końcu kogoś znać w tej dziurze.
Po tych słowach zostawiłam na ladzie pięć dolarów napiwku dla barmana i ruszyłam do drzwi wyjściowych. Na dworze uśmiechnęłam się sama do siebie i powoli ruszyłam w stronę nowego mieszkania.

Caroline Lawerence

- W to nie wątpię, kochaniutka. Wyglądasz na taką, co to wymiata na scenie. I like it. A ten koleś nie wiem, nie kojarzę go zbytnio... To nie ten stan, moja droga.
Kiedy impreza zaczynała się rozkręcać, Tayla zerknęła na telefon i powiedziała, że musi iść. Szkoda, wydawała się fajna. No i nie oceniała mnie na podstawie plotek.
- Jasne, do zobaczenia w szkole!
Potem niestety wyłamała się Clarie - wyraźnie niepocieszona moim wtargnięciem w towarzystwo.
Przewróciłam oczami, kiedy Clarie znów wykręciła się z imprezy historyjką o uziemieniu przez jej matkę, ale rozumiałam, że tym razem nie przebalujemy całej nocy. Kiedy odchodziła, skrzywiłam się lekko i zawołałam zawiedzionym głosem:
- Ale jak to? TYLKO w policzek? Jak możesz?! - a zaraz po tym odwróciłam się do Lany i dodałam z rozbawieniem - Ach, ci przyjaciele. Odchodzą, kiedy najbardziej ich potrzebujesz. Może się czegoś napijesz?

Lana Butler

Ciągle nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że tylko je zezłościłam i to właściwie przeze mnie całe towarzystwo się teraz rozchodzi. Kurczę Lana, schrzaniłaś całą sprawę. Uśmiechnęłam się do jedynej dziewczyny która pozostała - Caroline.
- Miło mi w końcu poznać kogoś z chóru - palnęłam pierwsze co mi przyszło na myśl. Ależ to było mądre... Widząc, że Caroline zerka ukradkiem na zegarek, straciłam resztkę dobrego humoru. Nie poszło tak jak sobie zaplanowałam.
- Nie chciałabym cię zatrzymywać, późno już dzisiaj - powiedziałam, chcąc jak najszybciej zakończyć niezręczną ciszę jaka zapadła. - Miałabyś czas jutro przed spotkaniem chóru? Chciałabym cię bliżej poznać.

Caroline Lawerence

W duchu przeklęłam, że nie będzie dane mi spędzić wieczoru na poznaniu nowej znajomej, ale nadal nie chciała uciec ode mnie z krzykiem, więc uśmiechnęłam się szeroko i odpowiedziałam:
- Jasne! Nie wiem dokładnie gdzie, ale proszę, masz tutaj mój numer telefonu - złapałam serwetkę i jakiś magicznie znaleziony długopis - zadzwoń lub wyślij mi sms, a wtedy się spotkamy gdziekolwiek zechcesz. Tylko pamiętaj - zrobiłam minę uwodzicielki - Ten numer nie jest dla każdego. Czekam na wiadomość, Lano. - znów posłałam jej uśmiech, podając zapisaną serwetkę.

Lana Butler

Czyli jednak nie do końca straciłam dziś czas. Ha! Możliwe nawet, że właśnie poznałam moją przyszłą najlepszą przyjaciółkę, kto wie co może się zdarzyć w tym roku! Uśmiechnęłam się promiennie. Ona też sprawiała wrażenie zaintrygowanej naszą nową znajomością.
- Odezwę się na pewno! - Schowałam serwetkę do torby i zerknęłam szybko na zegarek. Swoją drogą też nie chciałam przysparzać swojej mamie kolejnych zmartwień, i tak miała ich sporo. - Nie chciałabym przeginać i wracać zbyt późno... Ale myślę, że kwadrans wielkiej różnicy nie zrobi.
Usiadłam na stołku, ciągle obserwując Caroline.
- Proponujesz coś konkretnego?

Caroline Lawerence

Zdziwiłam się, kiedy usiadła, bo myślałam, że już chce iść, ale ucieszyłam się, że jeszcze nie zostaję w klubie sama. Zamyśliłam się chwilkę.
- Cóż, w zasadzie nie mam nic konkretnego w głowie, ale może spotkamy się w audytorium... Tak może 30 minut przed chórem? - spojrzałam na nią wesoło i dodałam, puszczając jej oczko - Wtedy będę cała twoja. Co ty na to?

Lana Butler

Poczułam wibracje na prawym udzie. No tak, mama już mnie szuka. Wyjmując telefon, usłyszałam jak moja nowo poznana koleżanka proponuje spotkanie jutro, w audytorium. Szczerze się ucieszyłam, że jednak nie uznała mnie za jakąś dziwaczkę. Uśmiechnęłam się szeroko, zgadzając się na propozycję.
- Będę na pewno - powiedziałam, w międzyczasie pisząc smsa, że już wracam. - A teraz wybacz mi, naprawdę chciałabym zostać, ale nie mogę. Do jutra!

Caroline Lawerence

- Do zobaczenia! - odkrzyknęłam i pomachałam jej na do widzenia. Zadowolona z obrotu spraw wstałam i ruszyłam na scenę by przed pójściem do domu wyszaleć się z radości. Może to był tylko bar karaoke w Limie, ale czułam się w nim jak królowa w swym królestwie i to było najlepsze doświadczenie, jakie w tym mieście przeżyłam. "Ostatnia piosenka i idę" - powiedziałam sobie w duchu i znów dałam znać facetowi od sprzętu. "Show must go on!"

Claire Valentine

Tak, tak, czuję wibrację w kieszeni jeansów. Matka. I tak wiem, że się spóźnię, oraz, dlaczego mam przyjechać do domu, skoro mogę się spodziewać jej kolejnego towarzysza. No nic, zaczęłam niewinny flirt z młodym barmanem, rozmyślając przy tym o dzisiejszych zajęciach, na których co prawda, były cztery osoby, ale i tak było świetnie.

Tayla Frost

Dopiero w ciągu ostatniej doby odczułam, jak przygnębiające może być siedzenie w czterech ścianach. Postanowiłam wyjść dopiero, jak zbliży się godzina przyjścia matki z kochankiem do mieszkania. Nie mogłam dopuścić, by zobaczyli mój stan, póki wszystkie szwy i obrażenia były świeże.
Udałam się wiec do baru z kilkoma dolarami w kieszeni.
- Daj coś mocnego - poprosiłam barmana i zaczęłam rozglądać się wkoło. W końcu dostrzegłam Claire siadającą przy barze i mimo woli się uśmiechnęłam. Polubiłam ją już przy pierwszym spotkaniu i w sumie od ostatniej wizyty w tym barze nie miałam okazji z nią pogadać.
Podeszłam i lewą ręką lekko szturchnęłam ją w ramię, starając się schować prawą dłoń pokrytą gipsem oraz jak najmniej krzywić z bólu w tych wszystkich miejscach uszkodzonych przez Caroline w walce.
- Co tak siedzisz sama? - spytałam, uśmiechając się ciepło na widok jej flirtu z barmanem. - Proszę podać koleżance to samo. Na mój koszt.

Claire Valentine

Nagle ktoś mnie lekko szturchnął. Tayla. Przyznam, że trochę się jej bałam, ale bardziej przerażał mnie jej stan. Zagwizdałam.
- Nieźle się z Caroline urządziłyście. Plotki szybko się rozchodzą.- rzuciłam niedbale, widząc jej spojrzenie.- Swoją drogą, trafiła kosa na kamień. W końcu ktoś był w stanie sprzeciwić się Caroline.
Tayla usiadła obok mnie i zamówiła drinki. Nie było sensu się sprzeciwiać, bo i tak na dzisiejszy stan rzeczy nie było sensu wracać do domu. Zapomniałam, że Tayla mnie o coś spytała.
-Ano sama. Alllie ćwiczy do duetu z Nate'm, a Caroline...-ucięłam. Nasze relacje ostatnio się nieźle pogorszyły.- No, lubię być czasem sama, ale nie odmówię teraz towarzystwa, jeśli samo do mnie przychodzi.- mrugnęłam z lekko zalotnym uśmiechem.

Tayla Frost

Zauważyłam, że dziewczyna ominęła temat Caroline. Byłam ciekawa, co się stało. Każda informacja dotycząca jej była mi teraz potrzebna, ale nie chciałam wykorzystywać Claire.
- Aj, nie chciałam ci przeszkadzać. Jeśli tylko chcesz, to zaraz wrócę na swoje miejsce.
Dziewczyna chwilę się zastanawiała, ale zanim odpowiedziała, postanowiłam się wtrącić.
- I chociaż bardzo bym chciała spytać cię o Caroline, to zauważyłam, że nie jesteś skora o niej rozmawiać, więc nie będę naciskać. Chociaż jakieś ploteczki ze szkoły chętnie bym usłyszała. - Puściłam jej oczko, mając nadzieję, że jakimś cudem mi zaufa.

Claire Valentine

Wzruszyłam ramionami.
- Szczerze mówiąc, o przeszłości Caroline wiem tyle, co ty. - odparłam zgodnie z prawdą.- Pojawiłam się w Mc'Kinley High dopiero w tym roku. Jak poznałam Caroline, można powiedzieć, że trochę się uspokoiła. Dzięki- uśmiechnęłam się krótko na widok barmana z drinkami.- I zostań. Naprawdę chcę cię poznać. Chyba, że tego nie chcesz, skoro zadaję się z Caroline.