Cheerios

Jasmine Dagger

Zajęcia odbywają się we wtorki i w piątki o godzinie 16 do 18.

Chuck Crowley

- MASZ 5 MINUT NA PRZYGOTOWANIE SIĘ, ALBO MOŻESZ SZUKAĆ SOBIE NOWEGO STANU DO ZAMIESZKANIA. - krzyknęła trener Sylvester przez swój megafon, kiedy otwierałam drzwi szatni. Czym prędzej przygotowałam się do zajęć, zostawiając torbę w szafce. Poprawiłam kucyk i weszłam na salę, gdzie trenerka już znęcała się nad kilkoma młodszymi dziewczynami, które chciały wkupić się w jej łaski.
- O, JESTEŚCIE. - odwróciłam głowę i faktycznie, za mną stała już Lana - JESTEM ZASKOCZONA. WŁAŚCIWIE POZYTYWNIE. ŻE UDAŁO SIĘ TAKIM ŁAJZOM JAK WY ZNALEŹĆ ODWAGĘ I TU PRZYJŚĆ!!! A TERAZ PRZESTAŃCIE SIĘ TAK GAPIĆ I ZRÓBCIE Z NICH - wskazała pierwszoklasistki, które ze łzami w oczach rozciągały się z boku sali - MATERIAŁ NA COKOLWIEK. ALE NAJPIERW - DWADZIEŚCIA OKRĄŻEŃ.
Popatrzyłam na Lanę z bladym uśmiechem i zaczęłyśmy biegać. Rzuciłam okiem na wystraszone dziewczyny w rogu.
- Rany, dobrze, że mnie to ominęło.

Lana Butler

- Ona mnie przeraża - powiedziałam biegnąc obok Chuck. - Ale z drugiej strony warto być krajowym mistrzem, a wiadomo że nas do tego doprowadzi.
Młodsze dziewczyny patrzyły na nas lekko ze strachem, lekko z podziwem. Zaczęłam się zastanawiać, czy to dobrze. Powinnyśmy być jednak jakimś autorytetem dla nich. Podzieliłam się tą myślą z Chuck.

Chuck Crowley

- Oczywiście, że dobrze. - prychnęłam. - Niech się uczą pokory. - przystanęłam na chwilę, bo czułam się bardzo zmęczona. Trzęsły mi się nogi i ręce. Co prawda jadłam dzisiaj śniadanie, bo mama uważnie patrzyła, czy to robię, ale nic poza tym, a było już popołudnie. Nie chciała, żeby Lana to zauważyła, więc udałam, że to dlatego, że chciałam pogadać z młodszymi. Krzyknęłam, każąc im biec za nami.
- A tak w ogóle... chciałam dzisiaj śpiewać w chórze, nie chciałabyś zaśpiewać ze mną? "Cry Baby Cry" Beatlesów?
Dziewczyna uśmiechnęła się delikatnie, co uznałam jako zgodę.