Zajęcia teatralne

Chris Parker

- Spektakl? - zdziwiłem się - Czeka nas dużo pracy, ale to niezła zabawa - powiedziałem uśmiechając się do dziewczyn - Wiedziałem kiedy się pojawić na zajęciach.

Elizabeth Carol

Byłam zaskoczona tym co powiedziała nam Tayla, a z drugiej strony niezmiernie mnie cieszył sam fakt, ze będę mogła zagrać w spektaklu. Tutaj już nawet nie chodziło o rolę.
-Serio?- zapytałam nie do końca wierząc w to co usłyszałam.- Spektakl? Z postaciami i muzyką?

Tayla Frost

- Hola, hola! - Nie chciałam, by zbyt dużo już wiedzieli. - Nie mówiłam nic o muzyce. Może będzie coś w tle, ale nie obiecuję. I tak, spektakl, z postaciami, które publiczność pokocha. Mam dla Was świetne role, ale potrzebuję Dereka. Ma ktoś z nim kontakt?

Elizabeth Carol

Pokręciłam przecząco głową na pytanie Tayli.
-Ostatni raz widziałam go na chórze- powiedziałam, a zaraz dodałam.- Może zadzwoń do niego?

Tayla Frost

- Nie mam jego numeru - skłamałam. Nie mogłam przecież powiedzieć, że tak naprawdę nie odezwał się do mnie od czasu naszego spotkania na boisku, najpewniej przez to, co wiedział (tak jak wszyscy w szkole) o mojej matce i przez to, czego nie wiedział o reszcie.
Spojrzałam na Lizzy, Claire i Chrisa.
- Tylko nie mówcie nic nikomu o tym spektaklu, dobrze? Chcę najpierw wszystko ustalić z Derekiem. Jeżeli nie złapię z nim kontaktu, to może zgłoszę się do Schuestera. - Zrobiłam pauzę, by wziąć głębszy oddech i przeanalizować swoje następne słowa. - I na razie chyba nie przyjdę na chór, bo nie chcę, by obecność w nim córki narkomanki zniszczyła jego renomę.
Po ostatnich słowach złapałam swoją torbę i wyszłam z sali.

Chris Parker

Byłem trochę zdziwiony zachowaniem Tayli. Nikt jej nie posądzał ze względu na jej matkę, przynajmniej ja nie. Po jej wyjściu spojrzałem zdziwiony na Claire i Lizzy. Siedziały bez słowa wpatrzone w przestrzeń. Spojrzałem na zegarek.
- Słuchajcie - powiedziałem wstając i biorąc swoją torbę - Jeżeli chcemy zdążyć na chór to lepiej abyśmy już poszli.
Skierowałem się w stronę wyjścia a za mną wyszła Lizzy z Claire

Tayla Frost

Przyszłam do sali od zajęć teatralnych, mając nadzieję, że Derek się na nich pojawi. Powiedziałam mu wczoraj przy przeprosinach o specjalnym zebraniu, ale nie dostałam odpowiedzi, więc mogłam tylko mieć nadzieję, że przyjdzie.
Na razie jednak go nie było. Usiadłam na biurku i postanowiłam na niego chwilę poczekać.

Elizabeth Carol

Szłam na zajęcia teatralne z dość nie wesołą miną. Po pierwsze od samego rana nie dostałam żadnej wiadomości od Chrisa związaną z rozprawa w sądzie. Tłumaczyłam to sobie tym, ze dzisiejszego dnia miał zamieszanie i po prostu nie przyszło mu do głowy, że gdzieś tam jestem i martwię się jak cholera. Co prawda mogłam sama do niego napisać, ale też nie chciałam za bardzo mu się narzucać. Po drugie- odejście Dereka z McKinley oznaczało to, ze na teatralnych zostało tylko cztery osoby. Doprawdy powalająca liczba. Wiedziałam, ze zajęcia teatralne nie cieszyły się szerokim zainteresowaniem, zresztą tak samo jak chór, ale miałam nadzieję, że jednak będzie więcej chętnych. No nic, musieliśmy dać sobie sami radę. Wzięłam głębszy oddech, nacisnęłam klamkę i weszłam do pomieszczenia. Jak się okazało oprócz mnie nikogo nie było. Westchnęłam ciężko i usiadłam na skraju sceny, dokładnie tak samo jak tydzień temu i wpatrywałam się z nadzieją w wejście. Wierzyłam, że ktoś się jeszcze pojawi.

Claire Valentine

Na zajęcia teatralne szłam naprawdę niechętnie. Wcześniejsza liczba członków nie była powalająca, ale z odejściem Dereka jest jeszcze gorzej. Jak widać, teraz może być tylko tragicznie, zwłaszcza, że wszystko dookoła mnie się wali. W dosłownym tego słowa znaczeniu. Z ciężkim sercem pociągnęłam za klamkę.
- Hej, Lizzy- uśmiechnęłam się lekko w stronę dziewczyny. Ból po tańcach mnie wykańczał od środka.

Elizabeth Carol

-Hej, Blondie- mruknęłam bez przekonania po czym starałam się do niej delikatnie uśmiechnąć. Ale chyba za bardzo mi to nie wyszło. Westchnęłam bezgłośnie i oparłam brodę na dłoniach.
-Jak było na warsztatach tanecznych, bo to na nich byłaś no nie?-zapytałam spoglądając na nią.

Claire Valentine

Nie miałam za bardzo ochoty na rozmowę.
- Mogło być gorzej- mruknęłam, wyjmując tabletki. Lizzy spojrzała na mnie ze zdziwieniem.- To tylko przeciwbólowe. Kontuzja ręki. Już nie mogę z bólu wytrzymać.- powiedziałam słabo, opierając się o ścianę. Poczułam łzy spływające po policzku. Szybko je otarłam, osuwając się po ścianie.

Elizabeth Carol

Kiwnęłam głową i nie zwracając uwagi na dziewczynę położyłam się na scenie.W tym momencie chyba żadna z nas nie miała ochoty rozmawiać, dlatego już więcej się nie odezwałam. Byłam wściekła na to, że wszystko potoczyło się tak jak nie powinno, a ja za bardzo nie miałam na to wpływu. Przymknęłam oczy i zaczęłam nucić cicho piosenkę usłyszaną dzisiaj w radiu. Doprawdy interesujące zajęcie Elizabeth. Usłyszałam w swojej głowie.
-Oh zamknij się- mruknęłam cicho w odpowiedzi. Dopiero po chwili zdałam sobie sprawę, że powiedziałam to na głos. Spojrzałam na Claire, która przyglądała mi się z uniesionymi brwiami. Nie było mnie stać na nic więcej więc wzruszyłam jedynie ramionami.

Claire Valentine

Dobra, to było dziwne.
- Czyli z zajęć chyba nici- rzuciłam chłodno, biorąc torbę.- Do zobaczenia na chórze. O ile w ogóle będzie.
Nie zamierzałam siedzieć z kimś, kto akurat nie ma ochoty gadać albo coś do mnie ma. Wyszłam z sali, trzaskając drzwiami. Wczorajszy dzień nie był zły, ale ten za okazuje się być skazany na porażkę od samego poranka.

Elizabeth Carol

Idiotka! Doprawdy Elizabeth, jesteś skończoną idiotką. Podejrzewałam,że to przeze mnie Claire musiała wyjść w tak gwałtowny sposób. Zapewne wszystko odebrała inaczej niż tak naprawdę było, ale już nic nie mogłam zrobić. Westchnęłam cicho i z myślą, że na chórze spróbuje z nią pogadać, wyszłam z pomieszczenia. Nie było jakiegokolwiek sensu siedzieć w tej sali sama.

Tayla Frost

Tym razem byłam na zajęciach pierwsza. Usiadłam na tym samym miejscu, co tego dnia, kiedy Derek zaprosił mnie na tajne spotkanie. Wymyśliliśmy wtedy musical, mieliśmy grać w nim główne role... Teraz wszystkie plany wydawały się tak odległe, a wspomnienie tamtego dnia niemal zatarło się w mojej pamięci. Mimo to wyobraziłam sobie, że Derek siedzi na krześle obok. Pamiętałam te szarobłękitne oczy, niewinny uśmiech i blond włosy, za którymi nigdy nie przepadałam, a które dodały jemu więcej uroku.
- Cześć, Derek - powiedziałam do powietrza obok mnie. - Pamiętasz nasze spotkanie tutaj, to tylko we dwójkę? Życie było o wiele łatwiejsze. Zresztą przyznam, że po prostu było mi łatwiej, gdy byłeś w pobliżu. Żałuję, że nigdy nie powiedziałam ci tego prosto w twarz, ale skoro o moim uczuciu nie przekonał cię pocałunek, to słowa pewnie tym bardziej. W końcu liczą się gesty, nie? - Wzięłam głęboki oddech. - Brakuje mi ciebie. I to tak bardzo, że sama nie mogę w to uwierzyć. Pamiętam, jak rozpaczałam po Dannym. Przyjechał tego tygodnia, kiedy odszedłeś, martwił się. Do tamtego dnia myślałam, że czuję coś do każdego z Was. Dziś wiem, że tak nie było. Kiedy Danny odszedł z mojego serca, zrobił to na dobre. Ciebie zaś nie potrafię z niego wyrzucić, mimo że ty zrobiłeś to ze mną. - Objęłam się rękami w pasie. - A tak chciałam zdążyć rozwinąć naszą relację, by pierwszy raz przeżyć z tobą, a nie z najbardziej znienawidzonym człowiekiem na planecie. Tak mi na tym zależało. Wiesz, co mi powiedziała Claire? Że nie jestem taka, jak w pierwszych tygodniach. Że nie ma już mojej przebojowej części, została zupełnie inna osoba. Ale co ja na to poradzę? Ufałam ci, nawet wtedy, gdy się ode mnie odwracałeś. I nawet teraz, po tym jak ośmieszyłeś mnie w audytorium, gdy tak ostentacyjnie zignorowałeś fakt, że cię pocałowałam... wybaczyłabym ci to - Zakończenie już wyszeptałam. - Ale wiem, że nie wrócisz. I że niewiele brakuje, bym i ja nie wytrzymała, tyle że niestety nie mam gdzie uciec.
Wzięłam głęboki oddech, wstałam i podeszłam do tablicy. Zapisałam na niej hasło "Szczegóły spektaklu" i czekałam na wszystkich członków.